Bir Sosyal Eşitsizlik Teoremindeki Çözüm Kümesi

Kaplumbağa ile tavşan birbirine düşman gibi sırt sırta oturan iki yabancıdır. Bir gün bir konuda birbirleriyle konuşmamış oldukları halde çıkar davası yüzünden anlaşmazlığa düşülmüş ve bu iki tarafın yandaşları bunların yarışmalarına karar vermiştir. Kaplumbağa yanlıları yarışın sonunda verilen tüm hediyeler kazanan tarafın diye bir şart koymuşlar. Tavşanın tarafının şartı ise yarışın bir koşu yarışı olmasıdır. İlk şartı sunduğu için bu şartı kabul etmek zorunda kalan kaplumbağa tarafı. Hemen iki tarafada haber verir. Bir çarşamba sabahı iki dağ arasındaki patikalardan başlayarak. Tam dağların köye çıkan kapısında bitecek bu yarışı anlatmışlardır iki tarafa da. Ödül ise kanı canı ve düşünceleri olan bir havuçmuş. Havuç bunlardan habersiz yaşamını sürdürmekte ve hiçbir zaman ayrılmadığı köy girişinde saçlarını rüzgarda savuruyormuş. Yarış günü gelmiş çatmış. İkisi de hemen yerini almış. Ve köyün en yaşlısı olan kelebek gelip yarışın başladığını işaretini vermiş. Tavşan hızlı bir ç

Hani birini seversin, söylersin, o da sevdiğini söyler. Sonra normal bir ilişki yaşarsınız, ama bu sana göre oldukça değişiktir. Diğerlerinden farklıdır sanki. Aşktır bu. Öyle gelir. Sen öyle hayal ettiğinden öyledir. Öyle olması gereklidir sanki... Sonra bir şey olur, bir şekilde ayırır hayat. Ama sen hala seversin. "Sevmiyorum" der, yine seversin. Alışırsın. Seviyorum demekten yorulursun biraz da... Sonra "o, herkes gibi" dersin. O zamana kadar kurduğun en mantıklı cümledir bu, fark etmezsin. Kendini kandırıyormuş gibi gelir. Sanki onun hakkında konuştuğun her şeyde bir burukluk vardır. Sesindeki titremeye vurur. Yüzüne vurur. Ailenden biri "ne oldu, anlat" der, cevap vermeyi istersin. Her şeyi anlatmayı. Ama boş gelir. Balon şişirmekten fazlası olmayacağına inanırsın... "Yok bir şey" demekte bulursun çareyi. Hepsini anlatırmış gibi dökülür üç kelime. Garip bir tonda, içten, ağlamaklı... Anlarlar. Herkes anlar. Tek sen anlamazsın. Anlamadığı