Ağaç Kovukları
Bomboş bakıyorum şimdi boşluklara. Eskiden her şeyden bir anlam çıkaran ben yoruldum artık. Beynim yoruldu zihnim yoruldu iç sesim sıkıldı artık dert anlatmaktan çıkarmaz oldu içimdeki dertleri. Aynalara küslüğüm bir açıya yendim. Ama artık gözlerime anlamsız bakıyorum onlarda bana, beni seviyorlar galiba sadece onu düşünüyorum. Anlamak için dinlemek gerektiğini anladım bu aralar hiç konuşmuyor o çok konuşan ben, baykuş gibi olmuştum hem sessiz hem gizli.
Kendimi bazen deve kuşu gibi hissediyorum kafamı sokuyorum kuma belki fark etmezler diye ama insanlar konuşarak demişler . İnsanları seni anlamak için çaba sarf etmelerini bile anlayamıyor bazen insan kendini anlayamamışken. Artık çekilir baykuş kendi inine geceleri dolaşır sokaklarda gider artık bu şehirde göçer oradan oraya sorar yalnızlıklarını ağaç kovuklarına oralarda bulur kendi benliğini ve sessizliğini.
Ve bir anda ağaç kovuğunda kendi yağında kavrulurken bir rüzgar esintisi gibi gelir, Yalnızlık..
Geldiğini çok iyi hatırlarsın ama gittiğini asla hatırlayamazsın..
Kendimi bazen deve kuşu gibi hissediyorum kafamı sokuyorum kuma belki fark etmezler diye ama insanlar konuşarak demişler . İnsanları seni anlamak için çaba sarf etmelerini bile anlayamıyor bazen insan kendini anlayamamışken. Artık çekilir baykuş kendi inine geceleri dolaşır sokaklarda gider artık bu şehirde göçer oradan oraya sorar yalnızlıklarını ağaç kovuklarına oralarda bulur kendi benliğini ve sessizliğini.
Ve bir anda ağaç kovuğunda kendi yağında kavrulurken bir rüzgar esintisi gibi gelir, Yalnızlık..
Geldiğini çok iyi hatırlarsın ama gittiğini asla hatırlayamazsın..
Yorumlar
Yorum Gönder