Bir Sosyal Eşitsizlik Teoremindeki Çözüm Kümesi

Engel olmak istiyorsun olmuyor işte başına gelmeyen kalmıyor tüm yakınındakilerin o an dona kalıyor ama işte o anda hiçbir şey yapamıyorsun kader elinden alıyor senin onu bir kazayla bir ölümle. Senin o an tek bildiğin şey ve hayatın tek gerçeği olan onun artık orada olmadığıdır. Bunca şey oluyor ve sen arkana bakıp 'Her şey oluruna varır' diyemiyorsun. Ölüm zaten acımasız olmak için var. Her ölüm erken oluyor bir veda bile etmiyor sana her şeyini feda etme fırsatını bile sunmuyor hayat. Sessiz kalmak zorunda kalıyorsun işte tüm problemde bu arkanı döndüğünde göremiyorsun onu. Artık tek amacın artık onun sana bıraktıklarıyla yaşamına devam etmek oluyor. Yaşam sevinci elinden alınmış bir insan gibi bazen günlük güneşlik havada yağmur yağması. Beklentilerine hiçbir zaman karşılık vermiyor hayat istediği ve tek yaptığı şey bir şeyleri bir zaman sana vermek ve sonradan senden almak. O gün hatırlıyorsun var olduğun dünyanın ne boktan olduğunu lanet edemiyorsun bile tek düşündüğü

Sen Osun galiba, Sen Unutulmayan, Sen sevda tanrıçası Hoş geldin. Kapı önünde fazla durma soğuk üşütürsün. Ayaklarınla girme içeri benim pisliğime bir pislik daha ekleme. Boş gelmişsin be yine biliyorum. Hemen kaçma gel otur şöyle. Sen yine düşüncelerimi karıştırmaya geldin biliyorum. Bazen konuşamıyorum seninle öyle hızlı gelip gidiyorsun ki ağzımdaki birikmiş cümlelere dudaklarım dur diyor. Çözülmemiş bu mührü çözmeye mi geldin ? Niye Ses vermiyorsun  ? Orda Mısın ? Yine aynısını yaptın değil mi.. Hoş çakal yalnızlık, sen gidiyorsun ama ben ebediyen seninle kalacağım..

Gökyüzü karanlıktı,yıldızları sorma onlar bile sönmüştü.En soğuk gecenin en soğuk anıydı.Dağlar,ovalar belki -tam bilmiyorum-bir göl bile vardır ama ışık yoktu.En karanlık saatiydi ömrünün ne uzaklardan getirilmiş saat konuşuyordu ne babası horluyordu.Uyumak doğru gelmiyordu o gün.Ay bile ışığını söndürmüş,uykuya dalmışken o uyuyamıyordu.Kaç yaşında olduğuna bir kanıt yoktu tek yaptığı nefes almak ve göğe bakmaktı. Kapı çaldı tam üç kez. tak tak tak ... Açan yok. Bir de yumrukla vurdu kapıya: TAKK TAKK TAKKK... Açan olmadı hepsi uyumuş galiba yüklendi bu defa taş eşiğin arasında sıkışan büyük tokmaklı kapıya ve kalktı baba.Kalkarken gözü Emon'a ilişti gözü yarı açık belli yine uyumamış bu çocuk.Gelen baldızı,telaşlı telaşlı girdi içeri: -Kalkın be! Yola çıkmışlar şehirden. Ben Mırı'yı götürcem Emon'u da kaldırın beraber götüreyim. -Kim dedi sana,doğru mudur yalan mıdır bakalım. Ne diye oğlumdan ayrı kalayım. -Oğlunu ben mi kaçırcam bacım.Yoldalar diyom sana belki yüzle