Bir Sosyal Eşitsizlik Teoremindeki Çözüm Kümesi

İçtikçe bütün zincirlerinden kurtulduğuna inanıyorsun bir bakıma, bu yüzden içiyor içiyor içiyorsun. Aslında içtikçe kendi kendini müebbete mahkum ettiğini 'Bükülmez, esnemez, yenilmez' zırhının içinden çıkıp çıplak ve kendin olmak cesaretinde bulunuyorsun.. Ve işte o zaman o seni ve sevgini koruyan zırh reddedileğinde kalbine batan hançeri engellemeyecektir. Daha çok daha çok içeceksin. O kalbini acısıyla ağzında oluşan kuruluk ve reddedilmenin acısı sende bulunan bu ağız kuruluğunu artıracaktır. Artık bir barbar olacaksın şişeler kesmeyecektir seni. Ama sen onun için savaşmaya ve çırpınmaya devam edeceksin artık hiç olmamış gibi savaşacaksın üstündeki zırh yok artık öylesine sallayacaksın ki kılıcını gözlerinde ateşten anlayacaklar artık senin onu ne kadar sevdiğini.. Sen artık savaşı bitirip kazandığını düşünürken bırakıyorsun kalkan ve kılıçını ve onun yüzüne o kadar derinle bakıyorsun. Tam konuşucakken birden çıkarıyor arkasında tuttuğu hançeri ve ışık hızıyla geçiri

Bugünleri hiç unutmayacağım nasıl senede bir denk gelmiyorsun aklıma her babama bakışımda senin silüetin oluşuyor gözümde.Babamı karşımda ilk ağlata bilen sendin.Dedem senin dedenle aynı soydandı ancak o soyun kayıp çocuklarından biriydi.O haberi unutmak zor en gözyaşı dolu anlardan biriydi benim için. Benim dedemi merak etmemde etkili oldun sen. En acısı "o"nların içinde görmekti o haberi."üzüldü mü lan baban amcaoğluna hihihi..." uzun bir s*ktir çekemedim ona affet. Seni tanımak seni dinlemek isterdim. Herkesin Ermeni olmasına gerek yoktu , herkes insan olsa yetmez miydi?

Bomboş bakıyorum şimdi boşluklara. Eskiden her şeyden bir anlam çıkaran ben yoruldum artık. Beynim yoruldu zihnim yoruldu iç sesim sıkıldı artık dert anlatmaktan çıkarmaz oldu içimdeki dertleri. Aynalara küslüğüm bir açıya yendim. Ama artık gözlerime anlamsız bakıyorum onlarda bana, beni seviyorlar galiba sadece onu düşünüyorum. Anlamak için dinlemek gerektiğini anladım bu aralar hiç konuşmuyor o çok konuşan ben, baykuş gibi olmuştum hem sessiz hem gizli. Kendimi bazen deve kuşu gibi hissediyorum kafamı sokuyorum kuma belki fark etmezler diye ama insanlar konuşarak demişler . İnsanları seni anlamak için çaba sarf etmelerini bile anlayamıyor bazen insan kendini anlayamamışken. Artık çekilir baykuş kendi inine geceleri dolaşır sokaklarda gider artık bu şehirde göçer oradan oraya sorar yalnızlıklarını ağaç kovuklarına oralarda bulur kendi benliğini ve sessizliğini. Ve bir anda ağaç kovuğunda kendi yağında kavrulurken bir rüzgar esintisi gibi gelir, Yalnızlık.. Geldiğini çok iyi ha