Bir Sosyal Eşitsizlik Teoremindeki Çözüm Kümesi

"Olur öyle bazen" dedi. Bu kadar aptal kelime gruplarını klişeleşmiş hayatına pelesenk edeceğini hiç düşünmezdim. Bunları dedikten sonra başladım zaten yazmaya. Evet evet son öldüğün günden yazıyorum yani bugünden. Sabahları deniz olmayan bu saçma şehrin ikliminde nem olur. Normal zamanda nem olması imkansız olan bu yerde insanlar birbirine sıcaklıktan yaklaşamaz. Uzak yollardan geldiğimizi bilenler bize uzun uzadıya baktı. Hiç görülmemiş takımlarımız ve rugan ayakkabılarımız ayağımızdaydı. Tam önyargıya açık olan göğüslerimizle onlara selam verdik. Adımızı mafya, büyük adam veya teşkilatçı bunlar olarak telaffüz etseler hiçbirimiz küsmezdi inanın ki. Son içtiğimiz carlsberg bana acı gelmişti. Genellikle sevmem bira içmeyi lanet olası şirketlerin göbeklerimiz için ödediğimiz servete aşkından artıyor bu lanet şeyler. Adım adım ilerliyoruz gibi geliyordu. Ağaçlardan bir yol yapmaya çalışmışlardı ama yeni yollar yapılır diye yoldan 3 4 metre uzakta olan sıralı ağaçlar. Askerle

Hemen kaçmalısın oradan. Durma uzaklaşmak hala ellerindeyken kendi kaybetmeye bu kadar uzakken kaç ondan. Yok oluşunun bi bitişini gözlerinin önüne getir. Bu zamana kadar biriktirip yıktığın dağların ardına bak. Tüm tümsekleri yıkıp giden ve sana kocaman bir ova bırakanları hatırla. Kaç oradan sen sana bu kadar yakın olmuşken kaçmaktan başka çaren mi kalıyor şu teoremde. Düşün hiç düşünemediğin boşluklara düştüğün karanlıklar yok olacak artık. Hisset insanlar artık sana güler yüzle bakacak. Yalancılıklarını alıp yüzüne vuramıyacaksın. Sen o hiç kimsenin sevmediği kötü çocuk olamayacaksın. Doldurduğun bardakların arkasına saklanamayacaksın. Hiç olmadığın kadar uzakta, hiç olmadığın kadar yüzeyde, hiç olmadığın kadar güvende kalacaksın. Kes sesini şu an ben konuşuyorum. Konuş aslında sen bilirsin. Senin baştan beri istediğinde buydu zaten. Senin karışamadığın topluma seni karıştırsınlar istemiştin. Yok olmak bu kadar içten bile değilken sen o gölgelikte uyuklamayı tercih ettin. Biril