Özgürlüğe

Saat kaç, neredeyim, ne yapmaktayım; hiç bilmiyorum. Hissediyorum bir yerlerde karanlık çökmüş. O yerlerde birileri ölüyor. Hissetmekteyim birileri var ölüme karşı duruyor. Ruhumun derinlerinde bir köstebek var benimle alay ediyor. Beni hiçliğe sürüyor, alıp götürüyor bedenimi o karanlıklara. Kanlı bedenleri gösteriyor,bedenini terk eden ruhlarla dolu sokaklar. Haykırışlarla kaplı gece. Yorulmuş gözler var pencerelerde her birinin bebeğinde korku var. Ölüyor o çocuklar anaları ağlarken. Kiminin yanmış bedeni giriyor toprağa kiminin kevgire dönmüş bedeni. Ya da korkudan titreyen bedenlerle sarılıyorlar analarına,kardeşlerine. Yok başka dinlenecekleri sıcak bir yuvaları. Annelerden,dostlardan,kardeşlerden başka kim korur kim kollar yirmisine gelmiş titreyen bir bedeni.

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Evin erkeği

Ağaç Kovukları

Düşünme Öyle Şeyler