Aynı Sevgiler

Renkli dünyadaki küçük bir griliktim ben. Hep boya kalemlerini çalıyordum. Belki senin renkli o güzel dünyanda bir ton katarım diye. Ama ben senin cumhuriyetine uzak kalan bir şehir devleti olmuştum. Başkenti "Umutsuzluk" olan. Kendi yağımızda kavruluyoruz. Sizi hayranlıkla izliyoruz. Biraz renk katarsınız belki bize diye. Resimdeki tonlamada kalan siyah taraf oluyoruz hep biz. Problem konum değil, yer şekilleri veya toplum değil. Konu sizin renginizden bizim griliğimizin kimse farkında değildi. Her zaman bir renkdik aslında biz ama gökkuşağının yanında kim gökyüzüne dikkat eder ki. Tek renkli bir karamsarlık şehriydi bizimkisi. Tek eksik sendin. Farklı renkler farklı tatlar için gerekli olan benliğimize yeni düşüncelere koyabilecek olan sen. Sen bizim yeniliğimizdin sen bizim devrimimiz, ihtilalimiz.

Bir film karesindeki kısa bir aşk cümlesiydi bizim şehrimiz. Ne kadar filme hükmesede bir mesaj doluydu. Duyguları canlandırıyor ve kalbe bir pranga vuruyordu. Siz ise filmin mesajıydınız. Bazen öyle bir mesaj verdiniz ki. Sözlerimizin düşüncelerimizin bile bir anlamı kalmadı.

Unutturdunuz benliğimizi..
Artık farklı şehirlerde yaşayan insanlar gibiyiz. Aynı şehri, aynı otobüsü, aynı havayı, aynı insanları ve aynı sevgileri tatma şansımız bile yok.

Ümitlerimizin bittiği yerde başlıyorsun artık sen ve benliğin hep bizi bu bitiriyor.

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Evin erkeği

Ağaç Kovukları

Düşünme Öyle Şeyler