Bir Sosyal Eşitsizlik Teoremindeki Çözüm Kümesi

Gaffar 53 yaşında iki çocuk babası biri düşmüş yolun yarısında yolun yarısı 35 değil onlara Gaffar genç kalamadı geç yaşlandı Gaffar yorgun üstünde bir parkası var asker parkası oğlundan kalan -hani o yarı yolda ayağı takılan- Gaffar delidir kolay kızar kızmadı affetmez -kafaları yarar- Gaffarın bir bastonu var ceviz ağacından kendisi yontmuş henüz on altısında Gaffarın burnu büyük "neden?" soranı da yok ama bilinir Gaffarın burnu daha iyi kokusunu almak için pisliğin herkesinkinden büyük Gaffarın evi var ona da göz dikenler var sokakta yürütmezler bastonunu tutmasına izin vermezler kırdı birinin kafasını Gaffar Gaffarın gamı evinin de bol üzümlü bir damı var Gaffar kırdı diye şerefsizin kafasını ekmeğine evine vatanına namusuna el uzatanın başını girdi mahpusa Gaffarın gamı var parkası var oğlu var kızı var... ama yok bu devletin adaleti

Hey sen sana diyorum o gökyüzündeki güneşi sen mi aldın sen mi götürdün onu karanlık diyarlara artık doğmaz oldu günüme geceme yoksa hiç myok muydu orada yoksa sen miydin o aydınlığın kaynağı sen mi aydınlatıyordun beni sen mi parıldıyordun günüme tüm ışığım sen miydin be söylesene... Sen miydin günüm gecem sen hiç umursamadın beni hiç sevemedinki benim gibileri. Biz hiç layık değildik sana biz olamazdık senin gibi sevdiklerin gibi nerede bizde nerede o sevdiğini koruyan kollayan biz sünepe bir toplumun deve kuşu modeliyiz ne yeni sürümümüz çıkar nede yeni modelimiz... Artık bırakıyorum kırılmak üzere olan ağaç dalına tutunmuş bir güvercin çırpınması benimki.. Ne kırılacağından haberdarım ne de üstünde rahat duracağım.. Ve artık sonuna geldik görüyorum ki sende sıkıldın benden artık gitmelisin ve ben karanlık dünyamda bırakmalısın ve Tamam artık gidebilirsin ama dur bir dakika; Ben Karanlık Korkarım...

Adaletsizliği engelleyecek gücünüzün olmadığı zamanlar olabilir. Fakat itiraz etmeyi beceremediğiniz bir zaman asla olmamalı!´ Elie Wisel Aptallık bu ailenin her yerine işlemiş. Aptallık bile utanıyor onların kucağına düşmüş olmaktan.Sokakta yürürken evde uyurken parkta gülerken her vakit hissettiriyor kendini.Fark etmek zor değil aptalı,görmek o kadar zor değil aptallığı. Aptallık o kadar sinmiş ki bir aileye bir yol üzerinde beklemektedir her ferdini. Aptallık bir kuyudur dibi yoktur. Bazen yedi milyon yutar,gerekirse altı milyara yükselir limiti sonra yedi sonra sekiz sonra dokuz... Her doğanla büyür büyüdükçe küflenir. Bir tren garında görürsen aptalı anlarsın bekleyişinden,evinde görürsen analrsın aptalı izlediğinden,okulda görürsen aptalı tanırsın çevresindekilerden... Aptallık bulaşıcıdır,kuluçka süresi bir seçimlik. Çare... Çare çok, çare yok. Çare yok; çaresizliğe saplanmıştır aptal.gizlenmiştir siyah bir örtünün altına.Göstermez yüzünü. Aptallık vahimdir bu yüzde