Birilerini Anla Çocuk !



Karmakarışık bir hayat.
Kayıp bir insanoğlu.
Şehirdeki nokta nokta hüzün.
İhtiyarların sessiz iç çekişleri.
Yalnız bir kalabalık.
Anlatmak isteyen diller.
Anlaşılmazsın demekte ısrar eden mantık.
İçin için ağlayan insan kalbi.
Susan hep susan ademoğlu ve havvakızları.
Beni anlamazlar.
Bunlarda, o da.
Şu hepten yargılar.
Her biri yargıç kesilmiş, ön yargıdan oluşmuş bir zihniyet.
Bilmiyorum insanlar ne zaman bu kadar zavallılaştı? ...
Ve nasıl düzelecek her şey?
Tek başıma yeteceğimi sanmıyorum.
Ama değişmeyeceğim.
Buyrun; her birinizi teker teker anlayabilirim, dinleyebilirim yargılamadan...
Anlaşılmazlığınızı anlıyorum; çıkmazınızdan size el uzatıyorum.
Çnkü biliyorum; insan anlatmak istiyor be.
Omzunu okşayan dostça bir el nelerin devasıdır, bilmiyor kimse.

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Evin erkeği

Ağaç Kovukları

Düşünme Öyle Şeyler